Dinle; dinmeyen ahım, dinle üryan günahım,
Bir gün olsun halimi derdimi bilmedin ki.
Sen ağlayan sabahım ve sen baht-ı siyahım,
Hayalde, düşte dahi yüzüme gülmedin ki

Ne dersen de halime, divane de, garip de,
Boş ver bırak sallansın ömrüm ince bir ipte
Sen sevgili ardında yüzükoyun düşüp de,
Gözündeki yaşları toprağa silmedin ki.

Narinim, nazenini bende unutuyorsun,
Sonrada kaç dudakta gönül avutuyorsun.
Bir günlük aşığını bana yeğ tutuyorsun,
Zaten beni gözünde sevgili bulmadın ki.

Bir günde ele gitme, yolumu kar kesti de,
Ayağımı kör bıçak, kolumu yar kesti de.
Ne yapraklar döküldü, ne rüzgârlar esti de,
Güz deryası gönlümde sararıp solmadın ki.

Salıver saçlarını zulmetlere ay çizsin
Her gün başka birinin omuzlarında gezsin
Sen seni beklemenin hüsranını bilmezsin,
Bir gün olsun söz verip vaktinde gelmedin ki.

Gör artık şu gönlümü, için sızlasın bak da
Bugün düşen yaprakta, yarın kara toprakta
Sen her zaman haklıydın yücelmeye bu aşkta,
Ben sensiz çok kaldım da, sen bensiz kalmadın ki.