Gönlüm gözleri çökmüş bir bakış çöplüğü
Anılar satıldı ucuz aşk pazarlarında
Anılar ki,yarımlığımdan yanar beni
Sevda kaç öte köy daha uzakta
Kaç mevsim daha solarsa,yüzünden tebessüm çalınmış bahtım
Çıkardı ucuz...çıkardı..
Satılığı beş para etmez aşk pazarlarına.
Öyküler vardı okuduğum mutluluk dolu masallara karışan
Bir de martılar vardı yakarışları yürek sızısı gibi.
Bir vurgun vaktiydi işte...
Düştü,perişanlığın dudaklarına ağıtları Ayrılığın..
Kahrım demini çekmiş nefes kadar,sıkıyor buynumu
Can derdim ben..
Sonra canım derdim ona...
Can dediklerim alıyormuş canımı
Bunu öğrendim yokluğunda
aslında yokluğun bir yok oluş gibiydi
Bunu ögrendim yok oldukça
Kendimi kaybettim çoğu zaman
Kırızlerimde çoğaldı Ayrılık
benden ayrılıyormuş gibi yaptı hep
Ama ne ben ayrılıktan ayrılabildim
Nede o benden
Yarımlığımın üzerinde oynanan bir oyun gibiydi
Sadece ’’hayatım’’ sensizlikte kaybedilen bir kumar gibiydi
Kaybettikçe kazanıyorum seni
Kazandıkça kaybediyorum
Hep kazanan ve kaybeden bir ben varım senden arta kalan
Dudağımın kenarına yara olan gitme sözcüğü
Gitmeni istemeyişimdendir seni şimdi böylesine sevişim
Küskünlüğüm kadar kendim oluyorum şimdilerde
Dudaklarım küstü aşkı anlatan cümlelere
Sonra harflerim boynundan büktü mutluluğu
Kan/ADIM/ sonra kanadı tüm bükülmüşlüğüyle’’aşkı’’
Sususşum peşpara etmiyordu ya
Ben yinede susmayı tecih ettim
Avazsız kaldığım geceler gökyüzüne
Yıldızlar arasından doğruldum seni dileyen avuçlarıma
sonsuzluğu iliştirerek....
Sonra sustum.
Bir konuşma vakti kıyami bekleyerek
Kıyam edilmişliğim kadar
Kıyameti bekledim
Bekliyorum hala
Secdesinde ayrılık büyüktüğüm sevda baharının
Yeşermiş çölü ortasında
Aşk bekliyorum’’Selamet dileyerek’’ BAHTIMA....mecnunluğuma...

Serdar Özyanız