Karanlıklardaki kirlenmişliğini yok ediyor siyah

Zorlaşıyor, ağırlaşıyor taşıması aşkını

Acılar selam ediyor gözlerime

Sızıntılar, sızım sızım hissettiriyor kendini


----


Kayıp umutları seriyor önüne yıldızlı geceler

Suskunluğumu duyan ellerine dalıyor gözlerim

Bir hiç doğuyor günüme

Ömrüme, sen sen sunuluyor imkânsızlıklar


----


Korkularıyla yüzleşiyor terk ettiğim sevdalarım

Dudaklarımızın kopuşu ve sükût sükût ağlamsı gönlümün

Bir ayrılığın, iki çift yeminine değiyor ucu

Nefesim aşkın inceliğinde, ayrılığı s’oluyor bekleyişlerimin


----


Solan bir gülün, dalına gizleniyoruz diken diken

Bir acının ateşi, ateşin körüğü oluyoruz her dem

Savrulan ıslıklarımızı, ıslanmış gözlerle duyuruyoruz aşka

Ayrılığa düş’ünce hissediliyor kırgınlıklarımız


----


Terk edilişini izliyor, öldürdüğüm gülüşlerim

Kapıyı çalan, gitmelerin ve sessizliğin

Gidişini çiziyor ellerim

Habersiz bütün ayrılıklar, gözlerimin kıyısındaki senden


----


Yok oluşumu yâd ettim, ölümü çağırdım

Sonlanacaktı her şey ve olmayaktı(k) artık

Ayrılığı canım-da bulacaktım bu kez

Bitecekti tüm karanlıklar, silinecekti gece ve aşk…



*



Gökçe Üstündağ / Saklı Düşler

Ekim 2012