az önce gazeteciye 46 rupi ödedim
tembih etmiştin ya
gözün arkada kalmasın
başka da borç yok

senin odada
26 numarada
iki zabit iki gece kaldı
sonra gitmişler
kapındaki asma kilit
alışılmadık
geçerken başımı çeviriyorum
bakamıyorum veronika

tiren kazası olmuş
dediler dün
seni geçirdiğim gün
haritaya sarıldım
gazeteleri
telegrafı
steytmını didik didik ettim
serinledim







hani o son an vardı ya
şaronu öptüm
şoanı öptüm de
seni
eğilip kucaklayamadım
dokunamadım
yüzüne bile bakamadım

ona yanıyorum veronika


vaysakapatnamdan jaypura transit
kirpiklere asılı
silüet
hızlanan pencerelerden birinde
iki büklüm
küçülmüş
dünyaları yitirmiş


yeşil flama kalkıp da
katar hızlanıyorken usuldan
kocaman iki göz kopup oradan
peşime düşmüştü ya
kor olup içime düşmüştü

soğutamıyorum veronika


bulanık sularına
kobralı sazlıklarına
dalıp gidiyorum
ganga gözümde büyüyor
sen gözümde tütüyorsun


büyük ülke
yollar uzun
mektuplar kayıp
telefonlar bozuk
sensizlik
havasızlık -umarsızlık

nefes alamıyorum veronika

gün ağarımında
ganga kenarında
bir garip yakılıyordu
kederli üç-beş garip dalgın
alevlere bakıyordu

kimse ağlamıyordu

akşamüstü istasyonda
polisler birini tartaklıyordu
yalınayak yarı çıplak
sıradan biri

umursamıyordu

sen gideli dönmemecesine
bataklığa gömüldü nem varsa
sokaklarda acılı
ganga boylarında ağlamaklıyım

lotusum
meleğim
konacak dalım
her şeyim
sevdalım


gülkurusu sokaklar yuttu seni
gülkurusu duvarlar tuttu seni
caypur…
caypur…
caypur…



şimdi
bay agueroyu bekliyorum
günün birinde gelecek
biliyorum
canı ölüm çekecek
seni bilmeden
beni bilmeden
son yalanını söylemeden
bay aguero ölecek

o
ölmeli veronika


Kalküta.30.11.1989