Lirik bir güncenin satır aralarında ezber bozan bir resim
Sureti kara, sireti kara ürpertim soğuktan değil
Örselenen ruhun fabrika ayarlarına dönmesi mümkün mü?
Ritmi bozuk bir nihân yayılır ıtırı bozulur sevdanın
Asaletine nazar değer siyahın,mateme boyanır iklim

Pastoral bir tablonun önünde buluşurken mayamız
Müdanasızca fıtratımın resmini çizer mızrabım değdikçe kelâma

Ey rezm açtığım bezm
Gönlümden fışkıran aşk aklıma hükmediyor
Her cihetten mihrabıma düşüyor yangın
Çivit boyalı düşler kayboluyor felakta
Felek nedir senden çektiğim
Kıblemi şaşırtan bu devranda ne

Ah aklımın almadığı yokluk
Sanki sabahlara katran yağıyor
Gün geceye ısmarlarken zamanı
Güneş perdelerin arkasından bakarken
Leylanın dudaklarında dağların lalesi şakayık boyası
Eritiyor karanlığın resmini ve Kaysı mecnun eden o sır
Metruk bir gönül hezeyan ve helecanlarla gayrı sukut mu?
Yarım kalan şiirler teselli edecek mi?
Şimdi coğrafyada kaybolmuş çıkmaz bir sokağım
Adım yok sanım yok amansız bir yalnızlık
Kayalara çarpan dalgalar gibi hırçın
Ummanın ortasında tek başına kalmış bir adayım
Issızlık tülleniyor ufkumda işte o lirik güncenin tam da ortasında

/Velhasıl kelâm bir ezgi gibi dilime dolanır bu sahipsiz şiirler/