kapanır kaderim kendi dizleri üstüne
yaşama hakkı ağır gelir boynuma her yeni sabah
uzanıp erişsem güneşe
tenime küser ellerimdeki susmuş umut artıkları

ben;

sahte bir dünyanın f tipi kadercisiyim belki

korkularım çekilince üzerimdeki çul çaputtan
hangi zalim gelse titrer cesaretimden


susuzluğun bahar artıklarından
hangi diyar içine girersem gireyim
kokuşan hayaller sızar satır aralarımdan
ürker kanatlarında göz yaşını taşıyan zalim gece


acım vatan bilir tanıdığı cüzzamı
söner ateş
küllenir kemiklerım
tattığım acı yaranın kekremsi kalıntıları
mıh gibi yapışır ağzımın kenarlarına

habersiz biçilir ömür çetelem birilerinin elinde...



sahte bir dünyanın f tipi kadercisiyim belki
ferman gelmiyor tanıdığım yarım yamalak silüetlerden
vaktiyle koynunda barındıran süt kokusu bedel bekliyor benden



sevmek iki dudak arası git-gel de kalmış
yanmış sadece ucunda ateş taşıyan mektuplar
kararmış ak pak çarşaflar
siyah utanmış üstündeki gizemden
fer sönmüş
gün geceye dönmüş

korkular korla yıkanmış


bir baharın gelme umudunda ıslanmış nice yağmurlar
yaşamak diye bir ilmek geçivermiş ki boynuma
milyon kerede ağlansa arkamdan
yıkamaya yetmez bedendeki ağır müebbeti


kan kokusu gölgesinde yaşayan bir çürük ömür benimki
içimdeki çocuğun salya sümük ağlamayı başardığı...