Dün,
karşısında divan durduğum ceviz
kokusuna doyamadığım ıhlamur
gölgesine uzanmağa sakındığım iğde
kozalarıyla küpe yaptığım çınar
yağı ile kavrulduğum zeytin
tadıyla savrulduğum incir
sazıma yürek yaptığım
dut ağacımdın
şeftalimdin
kayısımdın
kirazımdın!

poyrazlara dayanamadan kırıldın
şimşeklerle yanıp yıkıldın
kestiler seni hızarcıbaşılar
sırtıma yüklediler gövdeni
taşıdım seni günahlarıma sarılıp
tepelerin en yücesine sevgiye
beni
sende çarmıha gerdiler

anlım anlnına
beynim beynine
gözüm gözüne
dudakladım dudaklarına
dilim diline
göğsüm göğüslerine
karnım karnına
bacaklarım bacaklarına
ayaklarım ayaklarına
çivilediler!
ellerimiz anlımız ayaklarımız kanıyor
aramızdan ter sızmıyor!

Uçtun rüzgara açıp yelken
tüm hücrelerime dağıldın
kemik dokumda döllendin
kanıma karıştın
benimle yaşadın
sevgiyle beslenerek

şimdi
ölüyorum diriliyorsun
bağrımda yaşıyorsun dört mevsim

bir kış sabahı
buzullara kök salıp
kardelenleşiyorum
kardelenleşiyoruz
kardelenleş
kardelen
kardel
kar
del
gel

Volkan Kemal