Akşamın, bulutlu hüzün halinde,
Bir kuşun ağzından, dost dilinden..
Seni en unuttuğum anda
Haberin geldi..

Çok sevmişsin beni de
Nerede ne yaparım diye de
Merak etmişsin.

"Neden bu ayrılık" diyenlere..
"Böyle olması gerekti" demişsin;
O yüzdenmiş vedasız gidişin..

Benden çok uzaklarda,
Bir başkası ile yaşarmışsın.
"Ne haldesin" diyenlere,
"Mutluyum" diyememişsin..

Dinledim dinledim..
Burkuldu senle dolu yüreğim;
Buz kesti gözümde yaşlar.

Umudum tükendi bir anda,
Sesin çınladı kulağımda,
Sanki kokun da geldi ..
Deniz rüzgarında,
Kuş kanadında.

Derin, unutulmuş anılar doldu;
Senin gittiğin gecelerin kolunda.
En son sözün çıkıp geldi dudaklarınla.
"Bekle geleceğim sabah ile"...
Sayısı bile unutulmuş,
Sabahlardan habersiz.
Yumuşacık sesinin,renginde.

Tuhaf ama sevindim bir yandan da.

Ama kocaman bir soru,
Kala kaldı, orta yerde..?
Dost sohbetinin haberinin ardında...

Sahi..?
Ne zaman ve neden,
Biz’i, ben yapmıştın..?
Biz’de ben yokken üstelik..
İşte, bunu dememişsin..!



Bundan böyle keyfince yaşa gitsin.
Ben’sizliğin, kutlu olsun sevdiceğim.

Ben’sizliğin, mutlu olsun.