Nakışlar dökerim, bin bir renkle.
Çiçekler çizerim,
dokunsan Kokusu gelir
geçmiş baharlardan.

Elim nasır tutar,
Gözlerim yorulur,
Yorulmam.


Sözler dizerim, tespih misal.
Özü, derya, deniz.
Bazen bir kadife şal
Bazen çelik yumruk
Dokunur geçer size.
Kalemim yorulur,
Dinmem.

Akşam alacalarında,
Aklım zorlar, yüreğimi,
Ekler, kenetlerim duygularımı.
Denk getiririm kopuk uçlarını.
Usanmam


Ne vakit ellerime dokunsa
Bin pare yüreğime
İç yüzümde
Kırık aynalar gibi bin bir çehre
Karşılar, maharetimi.

Büker boynumu, gecenin demi
Seheri çağırırım imdada..
Gecenin koynundan çıkıp,
Gelir, gözlere şölen şenlikli.
Eteğinde, ılık ilk bahar.

Ne çare o da
Hem kör, hem de sağır.
“Nidama ses ver !” desem..
Elim yüreğim kırılır
Mahirlikten eser kalmaz

Bir el uzanır göklerden,
Mırıldanır içimde bir serçe

“Marifet değil ki,
Gözlere çarpan, sen olmak”

“Asıl maharet,
İmdada gelene, meram anlatmak..!”