Bahçeler var dikenli,
Çiçekleri, kupkuru..
Susuz, boynu bükük.
Yeşile, hasret toprağı.

Oysa..
El ister, yürek ister.
Her yaprak
Emek diler, filizlenmeye..

Kendi bağında,
Bir tek dalı bile,
Yeşertemeyen birileri..

Çıkar gelir,bir gün..!

Bir, kendini seven,
Yaptıklarını, pek beğenen,
Yüksek perdeden,sesi kelamı.
Sanırsınız..
İnsandır..!

Arz-ı endam eder durur,
Bereketli bağınızda.

Dinlerim, bakarım, görürüm..
Gözlerindeki, kibri
Ve ..

O tarifsiz aymazlığı.

Gülümserim içimden.
Haykırmak ister gönlüm..

Yüzüne, yüzüne..
Çoraklığını, zavallılığını.

"Sus!" der aklım.
Yine de sus!

Bırak kalsın, kuraklığında.
Gittiğin yolda, ardında dökülsün,
Sözleri,bakışları,sesi.

Bırak kendi haline.
Aynadaki sahte aksi ile..
O"nun yapayalnız gözleri.

Yeter ki ,
Düşsün senin dalından,
Yok olup gitsin..
Karışsın benzer suretlere.
Düşsün yerlere.

Kuru yapraklar gibi...!