Bildik, sıradan bir bahar.
Erkeninde sabah alacasının..

Dağlarıma ,yağmur indirdi.
İncecik beyaz bir tül gibi,
Sessiz, rüzgârsız, şimşeksiz.

Serçelerimi de kovaladı, uzaklara.
Yoldaşsız, yalnız kalakaldım.

Kan kırmızı ,bir çay demledim,
Pencere yamacına iliştim.

İnce belinden, bir yudum aldım.
Sarıkız tütünü sardım, ucunu ateşe verdim,
Damlananmış, camdan seyre daldım.

Canım türkü çekti, radyomu açtım.
Sessizliğimin içine doldu türküler.
Döküldü su gibi, mırıldandık,birlikte,
Sevdalı, mis gibi Anadolu’m kokulu.

Kaçıncı türküydü bilmem, gözlerime de nem düştü.
Burnumun direği, yüreğimle bir oldu da,
Garipliğimi yad ile inceden sızladı.

Bendeki sağanak o anda başladı,
Gözyaşlarım uzandı..
Kucağımda çaresiz duran,
Ellerimi tuttular, ılık ılık.

Ferahlar,özlem yükünden,
Belki arınır,durulurum diye..

Kalktım dışarıya,yağmura çıktım.

Sevdalım, dağlara döndüm yüzümü,
Yalnız ama, özendiren doğruluklarına..
Gelincik ve papatyaları kucaklaşmış,
Ahenkli ve sakin gururlarına..

Bayrağımın rengi , cümbüşü,
Okşadım gözlerimle..

Yağmur sessizce bitti ansızın ,
Hem dağlarımda ,hem de yüreğimde.

Radyoda kıvrak bir semah başladı,
Bu defa türküye, serçe cıvıltıları yoldaştı.

Yağmurlu cam kokusundan, bir nefes aldım.
Odama döndüm, şalımı omzumdan attım,
Ferahlamış, çoğalmış bir huzurla.

Odamın kasvetinde, küçük bir huzme güneş,
Karşıladı gülümseyerek.
Bir de lavanta kokusuyla..

Sanki...
Biri sezdirmeden..
Geçmişten , kalkıp gelmiş
Bir avazlık uğramış da,

Oturmuş yanı başıma ,
Saçlarımı okşamış..
Ellerimi tutmuş ,
Yalnızlığımı ,sıyırmış kınından..
Alıp yanına, götürmüş.

Gitmeden az evvel, unutmamış,
Bir de ,dudaklarımın kenarına,
Misafir bir tebessüm iliştirmiş..

Gibi..,
Gülümseyerek.
Devam ettim güne..