5
Yorum
11
Beğeni
0,0
Puan
1648
Okunma
gözleri bir bahçe aradı -karanfillerle dolu-
baktı parçalanmış ahşap kapıdan dışarı...
görünmedi bir şey
kışı bekleyen çamurlardan başka
daha da solgunlaştı menevişli suratı
kırık camlardan içeri giren gecenin ayazı
besbelli hırpalamış o çocuksu bakışları
yoksa gitmese miydi bugün okula?..
zaten
zamanda uykuyla-uyanıklık arası…
24 Kasım’da
öğretmenine sarılmak duygusu
hayal de olsa
-bir demet Karanfilin coşkusu-
yaşanmak istense bile engel olurdu
sıvası dökük bu evin duvarındaki küf kokusu…
Be küçüğüm!
Aydınlıkta açan çiçeğin
Çocuk kokan insan teninin
Gülerken oynayan süt dişinin
Ağlamaklı masum gözyaşı selinin
Damar sertliğini dahi yumuşatan sesin
Dünyaları bahşeden “Örtmenim” deyişin
Sen olduğunu bilseydin
Yine de gelmez miydin be Küçüğüm!
Cevap Yaz