Eski gazete kağıdı gibi şiirler,
Lime lime dökülüyor yüreğimden.
Ne dünü yazabiliyorum, ne bugünü,
Ne yazsam anlatamıyorum derdimi
Ne rüzgara, ne yağmura.

İnsanlar mı?
Onlar başka alem
Ak desem kara anlıyorlar
Anlatamıyorum kimseye
Ne geçmişi, ne geleceği

Bir lokma ekmek peşinde koşarken
geçmiş seneler duymadan, bilmeden.
Ben gün doğumlarını
Otobüs duraklarında karşıladım
Nasılda dua ederdim yaşadığım güne

Ya gün batımları!
Yine yollarda selametledim geceye
Bir gün özgürlüğün doyumsuz tadında uyanacaktım
Sabah uykularından gerinerek saat dokuzda.
Evet uyandım kalktım, aynaya baktığımda

Bembeyaz saçlar, çizgilerle dolmuş yüzüm
Offf!!
Ayağım ağrıyorla ekşittim yüzümü
Hani ben özgür olacaktım ya
Şimdi ağrılara teslim bedenin
Yıpranmış

Yıllara yenik düşmüş halimle
Yinede şükrediyorum benden çok önce

Ahirete göç etmiş akranlarımı düşününce.
Hani ben özgür emekli olunca
Dünya turuna çıkacaktım ya!
Yinede şükür diyorum tur yerine
Hastaneye gitsemde.

Yarın bir umuttur, buda geçer diyerek
Erteliyorum umutlarımı
Kim bilebilir ki düşlerimin
gerçek olmayacağını.
Düşlerim yorgun, ben yorgun olsamda.
Ece Acar