3
Yorum
0
Beğeni
4,5
Puan
967
Okunma
Haydi sor bana nasıl yitirdim yılları.
Nasıl soldurdum açmadan dağ menekşelerini.
Aylar, yılları, yıllar yıllar kovaladı hep yarınların hasretiyle.
Bir umut dedim,
Sımsıkı tutundum hayatın soluk nefesine.
Soludukca soludum küf kokulu yarınları
hep ilkbaharın gül kokularını koklamak ümidiyle.
Şimdi titrek mum ışığı gibi yarınlar.
Bir rüzgar esse sönecek.
yok olacağım, rüya gibi.
Bir romanın son yaprağında ki
son parantez gibi
Bir varmış bir yokmuş olacağım.
Hani benim onca beklediğim
uğruna bir ömür tükettiğim mavi dünyam.
Yitik düşlerin
yitik hayalleri yalanmıydı bana verdiğiniz umutlar..
5.0
50% (1)
4.0
50% (1)
Cevap Yaz