Gece olunca hüzün sarar vakitlerimi
Sessiz konuşurum yürekten sızanlarla
Ve buğulanır resminin gölgesi kalbimde
Sen ruhumun duvarlarını yıkarken
Ben gecenin ilk çakmağını yakarım
Bütün sessizliklerime inat

Sigaramın dumanında kaybolurum
Yokluğunun elleri gezerken saçlarımda
Penceremi deli rüzgarlar dövüyor
Çiseleyen yağmurların sesiyle
Yüreğim bir kez daha kanıyor
Sensizliğin çığlıkları yüreğimi
titretirken...
Bak akrep yelkovanı kovalıyor
ey sevgili nerdesin?

Telefonda senden kalan iki resim
hangisine baksam tarifsiz mutluluk
Bir çocuk misali
Gözlerinden yüreğine akıyorum
yüreğinde hisset beni

Şimdi vakit çok geç
Gecenin feleği şaşmış
duvarların gölgesi karanlığa karışmış
Hayat bu ya senli sensizliğe alıştırmış
Aç ellerini dua et bizim için
Bu zamansız feryatlar bitsin
Geceler gün doğumları yaşasın
ve güneş bu defa sadece bize gülümsesin

Yüreğindir yüreğimde hükmünü süren
ben her nerdesin deyişimde
bir o kadar derinliklerimdesin
sensin yetim yüreğimi acı serenatlara sürükleyen
ben bu denli sendey/ken
ve yüreğin bendeyken...
her adımımda duyarken seni
ya sen
sevgili
ya sen
nerdesin?

18.MART.2012

RASİM YILMAZ