Bazı şiirleri sadece şiir olarak okurum, şiir yönüyle teknik, söyleyiş sanat yönüyle incelerim. Bazen de bu örnekte olduğu gibi hayattan bir parçam olur şiir.

Bazen insanlar bilerek bilmeyerek veya dürüstlük diye tutturup bazı önemli kişilerin kuyruğuna basabiliyor. Ondan sonra gelsin sahte belgeler, yalancı tanıklar, şantaj, birbirini kollayan hukuk adamları ve daha birçok şey.

İçerdekinin yaşam hakları elinden alınıyor ama daha önemlisi hiç kabahati olmayan aile bireylerine düşüyor en büyük sıkıntı. Maddi olanları bir yana bırakırsak, olanları anlatamamanın sıkıntısı, o kişiye nerede diye sorulduğunda doğruyu söyleyememesi. Cezaevi kapısında birçok katilin, sapıkların, hırsızların ailelerin yanında mahcup olan o kişinin aile bireyleri. Belki okulundan olan, sosyal çevresini kaybeden çocuklar, dağılamak üzere aileler.

Sebep birilerinin kuyruğuna basması, birilerini korkutması, sebep dürüst olmak.

Hangisine acımalı, yatana mı, yattığını kimseyle paylaşamayana mı?

Hangisine acımalı hak katında gerçek olmayan isnatlarla insanları sıkıntıya sokanlara, cevap veremeyene mi?

Bizler inanan insanlarız elbette haklı olan hakkını alacaktır ama burada ama öte yanda, dileriz ki çocukları için bir an önce adaletin yerini bulmasıdır. Biz dileriz inşallah hakkımızda hayırlısı olur arkadaşım.
Kurgu muydu bilmem ama canımı acıttı bu şiiriniz.


Afet İnce Kırat tarafından 11/13/2012 2:16:09 PM zamanında düzenlenmiştir.