GİDERKEN

Giderken senle gelen; vakfettiğin imaret
Yiyenlerin andığı kutlu yastır yoldaşın.
Diğer yanda değersiz, beş tahtadan ibaret
Cesedin uzandığı bir terastır yoldaşın.

Bakmaz mısın ardından; ak kefenle gidenin?
Bir avuç toprağa eş, naçiz kuru bedenin
Nerde; köşkü, heybeti ecdadının, dedenin?
Alemin kıskandığı bir mirastır yoldaşın.

Güneşli günler geçip esince bir kavi yel
Çaresizce bükülür, bükülmez dediğin el
Ecel günü çatıp da istenince son bedel
Gönlün Hakk’a yandığı ihtirastır yoldaşın.

Lâl olunca heceler, ahkâm kesen dilinde
Dünyevi sermayeden zırnık kalmaz elinde
MevLâna’nın yüzdüğü âşıkların gölünde
Yüreğin yıkandığı bir ihlâstır yoldaşın.

7kasım2012 trabzon
Şiirlerin Ziyası- Mehmet Ziya DİNÇ




Değerli büyüğüm M.Ziya DİNÇ’e

Gelirsin, gözlerinde bir insan ömrü kadar,
Seni hiç bırakmayan hayallerin ardına…
En derin düşünceye düşen bir cemre kadar,
Yâr olup düşer misin ResûlAllah virdine?

Gelirsin bir tabutun ardından ağır ağır
Düşün bir mevta nasıl olur bu kadar ağır?
Toprak gibi gökleri dinleyen olmaz sağır.
Çıldırmazsan düşersin kalanların derdine…

Gelirsin, derviş gibi saf koyarlar adını,
Herkese sahip dünya kaçırınca tadını,
Etmez olur en yakın dostun bile yâdını,
İyiyi ve kötüyü bırakırsın kurduna

Gelirsin bir gelecek geçmişe savrulunca;
Dağ gibi yiğit olan gül gibi devrilince;
Aklın hesap soranın sesiyle kavrulunca;
Koşarsın gürül gürül İslam denen bir dine…

Dünyevî şu dünyaya fani desen denilmez!
Pis bir sudan oluşan canlar kibre yenilmez!
Gerçekten yiğit olan insan orda yanılmaz!
Gidersin inşaAllah cennetliğin yurduna…!