Umutlarım tükenmek üzere
Bekleyişlerim ise son haddinde
Ne geri dönmeni bekleyecek gücüm var
Ne de sensiz yaşamaya takatim
Artık dönmesen de fark etmez sevgilim
Söküp atmak üzereyim son umut parçacıklarını kalbimdeki
Artık senden sonra söyleyebileceğim tek şey Güzeldi
Yaşandı ve bitti...
Her şeye rağmen keşke sevebilseydin beni
Sevmeyecektin de neden fethettin kalbimi
Neden esir aldın gözlerimi
Neden kalbime parmaklıklar ördün sözlerinle
Neden kalbine parmaklıklar ördürdün sözlerimle
Evet gittin..
Ama giderken unuttuğun bir şey vardı sevgilim
Seni bilmem ama
Ben o parmaklıkları örerken sonsuza kadar dedim
Sonsuza kadar esiriyim kalbinin
Sonsuzluk daha gelmedi ki sevgilim
Fakat ben artık sonsuzluğu çağırıyorum
Çünkü en küçük umut parçacıklarını bile yok ediyorum
Onlar ne biliyor musun?
Senin yırtarak, senin parçalayarak çıktığın kalpten
Geriye kalanlar...
Ben bu zamana kadar bir kalple yaşamıyordum her şeyim
Kırılmış,dökülmüş, parçalanmış bir kalp müsveddesi ile yaşıyordum
Dayanıyordum sevgilim
Acı veriyordu ama dayanıyordum
Neden mi?
Belki gelirsin..
Belki o kalbi yaşatmaya çalışırsın diye
Artık gelmeyeceksin biliyorum
Bu yüzden son veriyorum acıma
Söküp atıyorum bütün her şeyi yerinden
Şimdiyse kendi yaratmış olduğum zindan da
Boğuluyorum kendi yokluğumda...