Ah be açık mavi gök
Neden kararttın kendini?
Neden tutamıyorsun göz yaşlarını?
Hıçkırıkların bütün dünyayı inletiyor
Korkutuyorsun çocukları yalnız olanları
Ben biliyorum
Güneşe kızdın sen
Üç ay diyorsun
Üç ay...
Sadece üç ay kullandı beni ve gitti
Neden inandım diyorsun kendine
Neden hep inanıyorum diyorsun
Ama elinde değil işte
O üç aydan sonra
Kırıyorsun, döküyorsun her yeri
Ağaçlar dayanamıyor sana
Yapraklarını döküyorlar
İsyan ediyorlar
Çiçek açmıyorlar
Güneşin yaptığı yetmezmiş gibi
Bir de yeryüzü meydan okuyor sana
Sonra sen ağlıyorsun
Gözyaşların büyüyor, beyazlıyor
Senin de canın çok yanıyor be gökyüzü
Sonra güneş yine geliyor
Gözyaşlarını temizliyor
Öyle bir ısıtıyor ki seni
Ve sen yine yeniliyorsun ona
Üzüleceğini bile bile atıyorsun kendini kollarına
İnanmak istiyorsun ona
Gitmeyecek diyorsun
Bu sefer, Hayır! Gitmeyecek...
Ama bu bir kısır döngü gökyüzü
Gidecek,üzecek,ağlatacak.
Uyuşturacak...
Kalbini yerinden almaya uğraşacak
Alacak...
Bir kaç gün iyi bakacak
Sonra bir köşeye atacak
Ve o kalp bakımsızlıktan yok olacak
Çünkü şanslı değil herkes
Herkesin sevdiği;
Geri gelmiyor senin ki gibi...