28
Yorum
29
Beğeni
5,0
Puan
1451
Okunma

omuzlarına dek
selin göbeğinde
insanlar
su bilincine varamamış su olduğunun
bentte kirli çamaşırlar
atladım kendimden aşağı
baktım
bana kurulmuş köprü
indikçe aşağılarda elin
çürümüşlüğüm, yozluğum
saldım
yitirsin evrenin açık ışığı
bir bebek açtı gözlerini
boyu yetişkin
nerde özgürce koşacağı atlar
ormanda eski çağ yangını
her kıvılcıma koştum bir umut
dağ devrildi
ev yıkılldı
ışık ta yol da şaşırdı yönünü
o gücü kendimde bulabilsem
suyun yüzüne yazsam
dokunulmazdır
konuşamadım
Nazik Gülünay