ne kadar içindeyim hayatın
dışındayım
bir büyük pazı hamurum var elimde
üçe bölüyorum
ikisi çocuklarım
yazmak
yine açarak bir araya getirmek için


büyük bir uğraş veriyorum
oklava elimde
gelecekten umutlarım
başlıyorum yazmaya
soğanı, kıyması,maydanosu
umutlarım
bir tepsi çörek hazır


hayat bir tuvalet
giriyorum
boşa akıyor musluktan sular
evin içinde
imdat diye bağırıyorum
annem kardeşim içerde
kimse gir’e’miyor yalnızlığıma
çıplak ayak dalıyorum sulara
sürüyor söylenmelerim
kendimde mahpusluğum


örtük
kapıyı açıyorum
pişirdikleri çöreği koyuyorlar önüme
bir tepside aşk
ağzıma alıyorum
pişmemiş
bu çiğ diyorum,hamur
büyük çabalar harcıyorum
pişirmek için
akl’etmiyorum koymayı
oysa fırın yüreğim


hayalimde pişmiş çörekler
onun elinde
sobada kaynıyor çaydanlık
bitmiş gözyaşlarıma sırtımı dönmem
gözlerimi kaçırmak aşktan
içinde çay dolu ince belli bardağım
ağzına götürmeye hazır
evin içinde hayat


6.11.2012/ Nazik Gülünay