"sınanmadığınız bir acı üzerine konuşmak
her zaman kolaydır"T.T.



...


bindokuzyüzyetmişbeş
aylardan şevval
hatırlamadığım bir İstanbul
yedi yaşındayım
pamuk helva yok, sol elimde babam
ne sızısı sonbaharın
ne telaşı yaşamın
işte yapayalnız ağlamakla tanışmadığım zaman




bindokuzyüzyetmişyedi
kırmızı rugan papuçlarımın ayaklarımı ısıttığı an
sağ elimde babam
bir Şükran Ay şarkısı radyoda
masada bir duble rakı biraz kavun ve beyaz peynir
yine sizin kavgalı olduğunuz bir akşam
şarkının sesini açıyorsun sonra
-"senin en güzel yerin kahverengi gözlerin"
onu seviyorsun



bindokuzyüzseksensekiz
annemle sarıyer’de bir türbedeyiz
yirmi yaşındayım
....bir çatallı yol ağzının başında
çok sonra anlayacağım gelin tellerinin yalnızca bir ermişin başucunda
ışıldadığını...



yirmi iki yaşındayım
annem ve babam alnımın ortasında iki yıldız

annem hep meşgul
annem hep yorgun

ellerimi yüzüme çok nadir götürüyorum
alnım kanıyor
ve ardımda siyah kirpikli bir delikan/lı
çelme takılmış bir çocuk kadar
musallaya uzanıyor gururum boylu boyunca
sonrası
ciğerimde ergenliğe yeni girmiş bir yara
kabuğunu kopartamıyorum




ikibinyedi
ellerim bağlı
dilim yaralı ceylan inleyişi
çaresizlik en çok akşamüstleri vurur
ve kışa dönüktür
....mevsim levhaları
ne vakittir kokusu tütmeyen bir mutlulukmuş
annemin çilek reçelleri
ve şarkısı sobanın

ikibinoniki
"belki de en alıngan yerimden geçiyorsun"
gözlerime basa basa
bilmiyorsun
sen gittiğin gün bütün sevdiklerim beni terk etti...