kalbin besleniyor olması iyi olduğunu göstermez
bazen duygusal anlarla kırılır
eş zamanlı kişi ve nesne gürültüleri
yani su
yani damla düşüşü
saatin koşması gibi
sevimli bir kabulleniştir insanın kendine katlanabilir oluşu
yalnızlıksa yalnızlık dedim







son seramoni yağmurun hikayesinde
paltosuna sığınmış bir adam gider
cebinde siyah arşiv belki de yaşamın kamburu
kahkaha bırakır kaldırımlara
dün güneş ısıtırken bugün küf sarabilir adımlarınızı





hadi oyun bitmiştir herkes ışık körü olmak istiyorsa olsun




gün gürültülü olsa da
bağ bozumunun dibini oyar şira kokusu
bu yüzden şaşkınlık yaşar
dudakları solgun sarıdır gidenin aynası
solgun dramları anlatır eriyen şamdanın gölgesine





nehirler ne kadar şizofrendi ki
bulutlar su pişiriyor sokaklara






azgın alev yatağı kamçılayan rüzgar
şeytan düşerse oraya
kasıkları ağrıyan kadın sızıntısıdır notalar
yalnızlığıyla gerdeğe girer









Aysu