SON AYRILIK MART -2011-

Bir gün şu resme baktığınızda
Aranızda olmayacağım ben
Unutmayın hatırlarda ben kalayım
Hatıraları siz saklayın
Kaybolur savrulurum
Bir yolculuk başlar ki zamanın yüreğinden
Artık ne ben gölgemi taşırım
Ne gölgem gelir peşimden
Kim bilir belki bu gelen
Hayat ikliminin son mevsimidir
Esen rüzgâr düşen yaprak solan çiçek
En son ayrılığın ayak sesidir
Gönüllere düşen hayallerde dolaşan
Gittikçe ufkumdan uzaklaşan
Gelmeyen annemin
Dönmeyen babamın Sönen resmidir

Sorun şu resimlere
Ben olmadan kapımdan kaç kere geçti bahar
Alır tozumu rüzgâr siler izimi yağmur
Yıkar alır götürür sular
Yitip gitmiş buharlaşmış simalardan eser yok
İnan ki inanan ki sorsam üç akşam sonra
Çehremi hatırlamaz aynalar
İstemeden düşer o en zor üç kelime
Titreyen dudaklardan
Bir kayıp daha
Bir can daha ayrıldı aramızdan
Silindi defterlerden düşüldü kayıtlardan
Övmeyin met etmeyin
Bırakın beni ben gibi kalayım
Doğmayan hayallerim küstürdüğüm anılar
Üzülmesin ardımdan

Saymadım sayamadım devraldığım bu mülkün
Kaçıncı sahibiyim
Ne küflü dünya bana muhtaç şimdi
Ne ben ona tabiyim
Konduğum musalla taşı bana garip
Girdiğim tabut ruhuma yabancı
Susarsın asi nefis erirsin kocabaşım
Ne kefene emanet ne mezara bakıyım
Solan şu resimlerde
Her şey bir gün hep hayal olacaktır
Yol belli kural açık emir haktan
Her canlı mutlaka ölümü tadacaktır
Her akşam batan güneş
Gecenin koynunda gizlenen ay
Ayrılıkların üstüne her sabah
Yeniden yeniden yeniden doğacaktır