MEVLANA
BİR GÖNÜLDEN DÖT İKLİME
Yazılış tarihi Aralık -2013

Mana ağacında sarmaşık bir gül
Konuşur renklerle yedi lisanda
Engin yüreklere dokunan virgül
Huzura çağırır bin bir makamda

Yiğitlik değil mi zoru başarmak
Madden manaya eldir Mevlana
Kısır gönüllere maya çalarak
Yitik gönüllere yoldur Mevlana

Bir yolculuk başlar kelimelerden
Raks eder mısralar ilahi aşktır
Kalpler perçinlenir durduğu yerden
Vuslata ermeden kopmak yasaktır

O kutsi mekânda sönmeyen kandil
Çıkmaz ufuklarda parlayan ışık
Çetin sorularda dolaşmayan dil
Yaratana köle insana âşık

Gün geçtikçe ilmi artar eksilmez
Onun sofrasında herkese yer var
Almak isteyenler nasipsiz dönmez
Açık o kapı hep ardına kadar

Rahmanın diliyle rahmet isteyen
Dergâha açılan gönül avlusu
Hoşgörüyle etrafını süsleyen
Yaprağın ucunda ışıldayan su

Bir gönülden dört iklime akarak
Deryaya dönüşen seldir Mevlana
Duygulara hep tercüman olarak
Kalpleri okşayan tüldür Mevlana

Muhittin laçin