elveda bestesini, yazarken dertli kalem
birden güneşim açtı nura boyandı alem
yüzümdeki tebessüm, uzağa gitti elem
o an anladım ki ben, gönlümü sana verdim

yıllar var ki hep seni, bekleyen şu kalbimi
işledin nakış nakış süsledin oya gibi
şiir şiir çizerek fethettin can evimi
o an anladım ki ben gönlümü sana verdim

hıçkırıklarım dindi deniz derya gözlerim
şimdi neşe saçıyor şiirlerde sözlerim
dilimde o şen adın, şarkı diye söylerim
o an anladım ki ben gönlümü sana verdim

sözlerinde bir gizem bakışların sanki sır
öyle uzaksın bana mevsimler olur asır
hasret canımda sancı sanki yürekte nasır
o an anladım ki ben canımı sana verdim

yazabilsem hissimi kelamım çok ama
sözlerim kısır kalır sığmazsın satırlara
çizemedim resmini doldun sanrılarıma
o anladım ki ben gönlümü sana verdim

bilirim sen de bana aşıksın sırılsıklam
bir kez söylese lisan kulaklarımla duysam
sonra ecel gelse de bahtiyar ölür insan
o an anladım ki ben ömrümü sana verdim