Sevinme ey sevgili, sanma sonum turabtır
Sonsuzluk gözlerinde ebedi saklı sırken
Tutku; başlarken ürkek, sürerken ızdıraptır,
Bilsen kaç gün kaç gece can verdim sen uyurken.


Senin olsun işven de, çalımın da, nazın da
Senin olsun her dem de üşüdüğüm yazın da
Bir hayal denizinde, bir sevda çıkmazında,
Gönlüme cayır cayır yan derdim sen uyurken

Kanı ark eylesen de çeşm’imdeki o göle,
Ab-ı zülallar aksın gecene uykun ile.
Gerçekler zaten yalan, düşünde olsa bile,
Beni de sevdiceğin san derdim sen uyurken.

Sensizlik, aklı sıra sensizliği yenerdi
Dertlerim Derdalan’da* densizliği denerdi
Hele ki yatmaya gör, yatak benle dönerdi,
Kaç geceler şaraba son derdim sen uyurken.

Benim yerim bellidir, sen gir en sıcak koyna,
Halim desen hiç sorma, ben çalayım sen oyna.
Her meyhane kapısı, kapı değil bir ayna,
Her gördüğüm berduşa" ben" derdim sen uyurken.

Her gece boş odamda firar etmiş bir gurur,
Ve siyah bluzunla canlanan resmin durur.
Odur beklenen ahir, vakit yarımı vurur,
Saatler ömrüm gibi, tüm derdim sen uyurken.

Her gece seni yazdım senle sabaha erdim
Gönülsüz gülüşüne gönüllü ömür verdim
Öptüm, kokladım, derdim, meleklerle gönderdim,
Tozpembe düşlerine gül serdim sen uyurken.

Fendine bent olmuşum, ne eylesen bana farz,
Sevdan seyran peşinde, üç gün elde yatamaz.
Seni senden başkası nasılsa aldatamaz,
Kendi yalanlarına kan derdim sen uyurken.

Geceler melalini depreştirir yasıma,
Sesin bir balyoz gibi iner kafatasıma,
Rüzgar uğultusuna, kapı gıcırtısına,
Suyun şırıltısına "sen" derdim sen uyurken.

Her zifiri zulmetten sonunda ışık sızar
Her karanlık büyüyü bir sıcak nefes bozar
Maviyi siyahınla arşınlasan kaç yazar,
Semayı Semah’ ımla ben gördüm sen uyurken.

Ey derdimle dem sürüp derdime bin dert katan
İstilandan usandı gönül denen bu vatan
Bu son dörtlükten sonra artık seni anlatan,
Söz yazmayacağıma söz verdim sen uyurken.