Sana uyandığım sabahları andırıyor artık,
Güneşin her yeni güne gülümsemeleri.
Güldüğüm kadar hissediliyor varlığın.
Ve sen ne kadar varsan ben o kadar gülümsüyorum.

Herkes sabahlara ben gecelere uyanıyorum,
Karanlık, ıssız ve gizemli.
Tıpkı senin gibi.
Sense geceye göre daha asi, keskin ve sürükleyici.

Sana uyandığımı düşündüğüm sabahlar,
Sana uyuduğum gecelerin siluetine bürünüyor.
Ve ben hiç olmadığım kadar dikkatsiz,
Hiç sevmediğim kadar çok seviyorum seni.

Aynı şeyleri düşünüp, yazdığımızı düşünmek,
Seninle aynı anda nefes almanın tadı gibi.
O denli güzel ve senli,
Ve hatta dilin algılayamadığı

Sebep olarak seni gösterdiğim suçlar bile,
Seni savunur oldu artık.
Gözümün içine baka baka,
Seni asıyorlar boynuma.

Sana uyanışlarımın akla yatkınlığı gibi,
Tartışılması zor aşklar.
Dilin varmaz söz söylemeye,
En sonunda boyun bükersin ya işte aynen öyle...

Aysun ÖZER