Bilmiyorum klavyem nereye götürür nerede bırakır parmaklarımı. Ve yine bilmiyorum.

Nerede yumulur geceye isyancı gözlerim.

Nasıl olur sabahlar yokken yanımda

Nasıl aşarım bu kangren yalnızlıklarımı

Her geleni ya sen. Ya senden gelen birileri sanmak

Her telefon sesinde sarsılmak

Her mesaj sesine heyecanla koşmak

Yoruldum

Çok yoruldum…

Benden gizlediklerini aşikarlaştırmaya uğraşmak

Üzülmeyeyim diye konuştuğun yalanların ışığında doğruları seçmek

Tamda bulmuşken seni

Bir anda kaybetmek

Yani Gelişini yaşayamadan. Gidişine üşümek.

Her şeyi bildiğimi sanıp. Aslında hakkında hiç bir şeyi bilmemek.

Bunların gölgesinde . Düşünmek düşünmek düşünmek…

Dinlediğin şarkıları sensiz dinliyorum

Üzgün olduğumu herkesten gizliyorum

Susturuyorum sözlerimi

Küstürüyorum gözlerimi

Pusturuyorum hislerimi

Söylermisin Sen yokken kime anlatayım ben bu hallerimi…

Bunları sana okurmuyum bilemem

Ama sensizliğe. yine sensizliğe yazdığım cümlelerimle dayanıyorum.

Uzakların bana armağanıydın

Yine uzaklara gönderemem ki seni

Bunu yapamazsın. Bana bunu yapamazsın.

Kapalıyım vedalara dedikçe, en acı vedalar düşüyor payıma

Karlar yağıyor en sıcak mevsimlerde her ayıma

Görmediğim gamzesinde hüzün saklım

Nerelerdesin?

Her şarkıya özlem atıp, her sözüme hasret katıp

Kayboldun.

Göğüme yıldızları atan yaratana,

Senden de bir haber gönderir diye gözlerimi yumarken dua ediyorum.

Her gece rüyama gönderiyor seni bilesin.

Bakıyorum,

Görüyorum,

Dokunuyorum,

Hissediyorum,

Hasret gideriyorum,

Ama hiç gülmüyorum.

Hiççç gülmüyorum gamzesinde hüzün saklım. Her şeye gülüyorum da bir buna gülemiyorum….