susar mı şimdi bu asi yürek,
isyan etmeden, kanamadan rahat durabilir mi? "neden ben" demez mi?
iki günlük gülmelerin ardından acıyla her gece düşüp kalkmaz mı?

hep mi yüreği güzel olanlar dert çekecekti aşkta?
hep mi iyiler kaybedecekti aşk oyununda?
hayır hayır... kabul etmiyorum, ikimizde iyi yürekliydik,
ikimizde sevginin değerini bilendik, sevilmeyeydi susamışlığımız.
birbirimize muhtaçtık işin açıkçası.
ben yaralarını saracaktım, kanamayacaklardı bir daha.
sen yüreğimi ısıtacaktın üşümeyecekti sahipsiz kalmayacaktı bir asla.
gül gibi sevip gidecektik birbirimizi, olmayacak iş değildi hani.
imkansız’ım iyiki’m e dönüşecekti !

dönüşen tek şey mutluluk oldu,yüzünü yine acıya vurdu,
gülmek dedi, sana harammm. mutlulukta "yok" yazılmışsın.
sen hüzne aşinasın iğreti dudursun mutlu pozlarda.
gönlüne uyup da sakın kanat çırpma aşka
yine kalakalırsın ortada, yine gözyaşların âleme yağmur olur.
neyine senin aşk havası, çarpılır kalırsın...
çarpılmıştım bile oysaki o’nun sıcacık yüreğine
aşk kokan buram buram sözlerine.
gidemiyorum kalamıyorum, sevmiyorum hayır hayır seviyorum.
sonumdan korkuyorum,
bile bile nasıl sevdin diye sitemleri kendime savuruyorum.

tesbih gibi dolandı dilime bilinmezlik.
bilmiyorum... bilmiyorum... bilmiyorum...

kaç bilinmeyenli bir aşktı ki bu
her sorunun cevabı "bilmiyorum" a çıkıyordu...