21
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
2421
Okunma

Halbuki ne çok sevmişti
Şimdi zavallı bir göçebe kuşa dönen şu gönlüm...
Çok değil
Bir mucize istiyorum ilk defa.
El açtım diz çöküp Yaradana
Sözlerin gül gibi kapıma atıldığı
Aşkın penceremde serenat yaptığı
Bir gün diliyorum huzurda.
Bazen öyle anlar vardır ki
İçimizde cenk eder doğrularla yanlışlar.
Mantık doğruların lügat’ını beynimize çakarken
Duygular, savaşı kaybetmenin hezimetiyle
Kan revan içinde serilir meydana.
Çaresizlik zırhlar içinde sallar gürzü yüzümüze
Öl der..
Haketmediğim bir ülkeyi fethe çıktım
Gittiğim yollar yabancı
Zirvesi karlarla kaplı
Savunmasız beyaz bir güvercindim henüz çamur bulaşmayan
Kirletmeyeceğini mi sandım o dağların.
Küçüktüm...Hemde çok küçük...
İlk kez çıktığım bu yollarda kayboldum
Düştüm ağır lafların oklarını yeyince sırtımdan
Gül goncalarına layık sevdam sürekli kan kaybetti
Ağladım ...Kimse görmedi.
Sürünerek bir taşın arkasına sindim
Kapatıp gözlerimi sızımı durdurmaya çalıştım
Yanımdan geçen bir kertenkele göz kırptı gülerek
Kimbilir daha kaç sevdaya mezar olmuştu bu sığındığım taş
Hafifçe gülümsedim uçuklayan dudağımla
Kan kaybından ruhunu teslim etti aşkım...
Ayvazım DENİZ
5.0
100% (18)