Meskendir kalbi aşka; tebessüm eder yüzü
Hiç kimseyi kendinden itmez gönül adamı.
Heybesinde gül vardır; dilinde tatlı sözü
Selam vermeden geçip gitmez gönül adamı.

Karışmaz sonu gelmez anlamsız kavgalara
Sevgi tohumu eker, aldırmaz kargalara
Direnir, boyun eğmez sert esen dalgalara
Deryayı salla geçer; batmaz gönül adamı.

Gelmese de kimi gün biraraya yakası
Akçeli işler ile zayıftır alakası
Nuh gemisi gibidir geniş gönül takası
Kırsalar da asla kin tutmaz gönül adamı.

Darda kalsa uzanmaz; dal kuru bir dal ise!
Diz kırmaz otağlara; dilden düşen kal ise
Maksat Rabbın rızası, Firdevsi hayal ise
Bal olsa, haram ise; tatmaz gönül adamı.

Halı serseler dahi melanet çarşısında
Asla eğilmez başı haksızlık karşısında.
Rehberi Resûl’üdür hedefe koşusunda
Öldürseler; dostunu, satmaz gönül adamı.

Mahsulü diken ise gönül arazisinin
Faydası yok kimseye şöhretli mazisinin...
Tefekkürdür ayarı akıl terazisinin
Yanlışı doğrulara katmaz gönül adamı.

Kiylü kâl’den uzaktır; yoktur riya maskesi
Dayanmaz tövbesine hata, günah lekesi
Saman alevi gibi, çabuk söner öfkesi
Surat asmaz; kaşını, çatmaz gönül adamı.

Ölçüsü Kitâb’ıdır, sünnet-i seniyyedir
Bilir ki her bir nimet, Rabbinden hediyedir
İman ile son nefes vazgeçilmez gayedir
Seherde secdededir; yatmaz gönül adamı.

Mecit AKTÜRK