Güneş altında yürürken
Gölgeler takılır düşlerime
Gizemleriyle çıkarlar önüme
Gizemlerimizi haydi çöz diye

Güneş tepemde ise
Gölgeler görünmez, ardımda, önümde

Güneş tepemden uzaklaştıkça
Gölgeler düşer, önüme ardıma

Güneşi; bilgi bilinç olarak düşlediğimde
Gölgelerim kaybolur geçmişimde, hayalimde

Güneşim akıldır, inancımdır bana
Görmeyen gözlerime, duymayan aklıma
Gönüldeki duygularıma, aydınlığıma
Gecelerin karanlıklarından
Gündüzlerime doğar aydınlığıyla
Gerçekleriyle Allah’tan gelir bana
Görünür olur, kitabı kuranda
Gönül gözlerimi açar zamanlara

Gölgelerim karanlıktır
Geçmişimden tutuklayan anılarla
Geleceğimi karartan duygularıma
Gürültüleriyle sağırlaşan kulaklarıma
Gizemleriyle sırlaşan bütün anılarıma
Gösterişli tarihler yazar, çıkar karşıma
Galibi mutlaktır sanki kahramanlarım
Giyotin gibi keser geçer ideallerimi
Günahsızlıklarıyla, sınırlıdırlar sanki
Gölgem olur, tutuklarlar sürekli beni

“Gölge etme ihsan istemem” derken insan
Galibi mutlaktır sanki onu takdir edip sayan
Gündüzleri kılıç çekip insanları yok ederken
Gecelerinde zevkiyle sefasıyla eğlenirken
Gevezelikleriyle hayatları zehir ederken
Gölgelerdir, anlı, şanlı, tarihlerimde gezen

Gölgelerim, tarihtir, anılarımdır
Gerçek dışı dayatılan kurallardır
Gönlüme vurulan prangalardır
Güçleriyle insanları savuranlardır

Gül tomurcuklar açarken doğaya
Güzellikleriyle gülerken insanlığa
Gölgeler vurur tüm yaşamlarımıza

Güneş altında yürürken düşlerimde
Gölgeler istemem, anılarımda, hayallerimde

Gerçekler üzerine yürüyen bilincimle
Gölgeler yok olur Allah’ın hidayetiyle