gecikmiş merhabaya küsen çiçek
senin anavatanın neresidir
benim gözlerimin görmediği topraklarda
yabancısın bana her halinden belli
umursuz bir rüzgar taşımış olmalı tohumunu yüreğime
yoksa nerden tanıycaksın kıraç toprağımı
kızaran yüzümde daimi çakır dikenleri
ve kendini kaybetmiş bir küsen çiçeği
unutmuştum başka renkleride varmış düşlerin
hatırlatmak için mi böyle cıvıl cıvılsın
bu kıraç topraklarda iki kişi yaşar aslen
çakır dikenleri ve ben
oysa o kadar renklisin ki sen
burada kalmayacağın besbelli
koparır uzanan sıradan bir el bile seni
yerine dikerek simsiyah bir matemi
sonra yokluğunun sertliği batar
yumuşatıp kök saldığın sol yanıma
direnip kalsanda boğar seni kıraç topraklar
su gibi aşka aç topraklar
senin yerin değil bu topraklar elbet biliyorsun
işte bu yüzden durmadan su/suyorsun


ALİ RIFAT ARKU
20/10/2012
İSTANBUL