/
Ben geçmiştim yolunuzdan
Hani gölge sanıp ezdiğiniz
Bir bir her birinizin
Ayak numarasını bilir gözlerim
Oysa kaç gelin teli vardı saçlarımda
Görseydiniz
Yüz sürüp, bana ibadet ederdiniz.

Suskunluğun çatısından
Toplamadan düşen yüzleri
Benim de beyazdı
Çatık kaşlarımın arası
Sorguladı yeşeren düşleri
Kısık gözlüler
Değmeden alnıma
İsten kara çivi yazısı
Hakikatin acı suyunda
Köpürtüp düşleri yıkadım çehremi
Güz örtündüm üşürken mavilerim
Ve eski yazı okumayı
Oldum olası beceremedim

Ağlarken gülden kırmızı sütten ak dualarım
Bendim umut etmekten utanan
İç içe geçti eskidikçe yüzler niyet torbasında
Bastıkça parmağımı
Bir önceki acı kesti kafatasımı
Zamandı okulu kulun geçtikçe durulur
Sandım…
Pimini çektim, sağ omzumdakinin
Fitilleyip ölüm ateşini, yaktı sabır taşımı


Dualarım şamarladı sol yanağımı
Bir nisan sabahı
Kanarak martıların kanat rengine
Tanrıya daha yakınlar sandım
Kursaklarına doldurup sağ kalanları
Umdum, bekledim, düşledim
Eksilip yitmiş olamazdı ismim



//
Kopuk parçaları yamalayıp
Ben gök/yüzü geçirdikçe üstüne
Gün geçtikçe silinen yüzümün
Ne sustu ardımdan çoban yıldızının
Kaval sesi
Ne de eksildi kafamdan yarık izleri

Dört ayaklı şeffaf masallara, üçkâğıt açtım
Şeytandı oyun arkadaşım

Çelmeye takıldım
İki kâğıdım yan/dı biri ıslandı
Camdan saksıda can vermedim manolyaya
Kese kâğıdına doldurup öksüzün yaşlarını
Ama… Soldurmadım
Yaban gelinciklerini avuçlarımda


İblisle seviştim
Şeffaflığa ben de gebe kaldım
Bu yüzdendir, her gün dokuz doğurmuşluğum
İsa’nın şarabını tadıp ekmeğimi bandım
Meryem’in gözyaşına
Ekledim adımı
Son kâğıda yazarken son duayı
Tokadını yedim tanrının
Yüzükoyun kapattım hayalleri
Günahlardı babadan kalan mirasım
O yüzden Gülşen’e
Yasaklıdır ellerim ki, adımdır benim


Blackless