Sana Bozcaadalı meze tabaklarının rumi desenlerinden sesleniyorum

Mavi bir fotoğraf çerçevesinin hatıralar kıtasından

Dudak ucundaki deniz tuzundan

Ve rüzgarın anayurdundan geçiyorum hudutlarına

Bugün telefonda ağlıyorsun göğsüme değiyor sesin

O çocuk gözlerin düşüyor doğu alman şehrinde bir kaldırıma

Ya sonra yağmur desen batı cephesinde tetikte

Sen üzülme bak deniz suyundan geldim gök maviyim

Deniz fenerinde bir huzme aydınlık ve taze balık gibi gümüş simli

Bozcaada’da fi tarihinde aşk defterine düşülmüş bir yaz günü şiiri oldum

Gözyaşım da boğazın suları gibi tuz delisi

Çok ağlama ki tadını bilmeyesin

Dudak ucundaki deniz tuzunum işte geldim

Bugün telefonda ağlıyorsun içimde kırılıyor bir sınırın demir parmaklıkları

Nişan alıyorum kollarına kendimi gez göz arpacık

Sağım solum önüm arkam kocaman bir boşluk

Hasretim tıkıyor kalbimin kan yollarını bazı an

Sen beni özleme ki kavuşalım

Sarı çizgili bir yol var rüyamda ve bir bavul

Seni sınır kapısında nöbetleşe bekliyorum kendimle sabah erken

Güneş doğuyor sırtımı sıcağına dayamışım

Kırılıyor gözlerimde yüzün

İşte geldim uykun gibi yorgun ve ağır…