hep sıfırdan başlıyorum seni yazmaya
alaca karanlıgım ünlem işaretlerimle dolusun
aklım ne zanam sana kaysa gökkuşagının rengin’de bogulur’sun
sadece bu degil tabi gözlerin var bir de istanbul denizi arşu’ala
mehtabın renkleri ne kada’rda yakısır süt’ten beyaz gerdanına
lal ederdilimi sabah güneşi seninle doğar pencereme karnım guru’dar sana acıkırım
seninle degişir bütün sosyal faliyetlerim cihan hükmeder en’damına
sende başka birşey var hisseder yıldızlar
kıskanır tutunamaz’lar gökyüzü’ne teker teker kayar’lar
şafağı’na tutulmuştur birkere benim aklım fikrim niyazım fermanım sendin daima
şimdi ne hacet’ki sana boynum kıldan ince vur....! deseler cellat’ta
gözlerini görüp ölmek isterim
benim ahirim de evvelim de sensin
ecelim!de yaşama sevinçimde sen ol yeter
dağlar sesimi duyar sana söyler bu kalbim sana meftun olmuş hiçran olmuş deli’yi
ne padişah ne de kral zapde’der