Çehrenin soğuk mezhebinde
Hurâfelere inanç bağladım
Çaresizliğin kimsesiz yanı
Acımtrak bir yeşile küf tutmuşken
Cigerlerim sana nefesleniyor


Bala yatmış bal gözlerinin kininde
Aşka utanç giydirdin
Ah o çürümüş aklının yumurtlama vakti
Geçti
Geç farkettin


Son pişmanlığının nezdinde kırıldı dişin
Ellerin
Şiddeti öpen ellerin,kadın tenimde
Kara bir leke aşka
Gözyaşımda sütleğen onurla
Yalnızlığa taçlandı
Ve aşk gittti
Bizden


Yüzün,ellerin
Irkına has nişânelerin
Ki genetiğinin acîz yüzü olmanın aynasında
Çatladık
Binlere
Kesiklerimizde kanayan hep Ben
Yaralayan Sen atâerkilliğinde
Bitti
Gitti
Bizden aşk.



05.10.12 NÜRGÜL OCAK

BİR ŞİDDETİN ARKA YÜZÜNDE AŞKA,
KANAYAN..
KANADIKÇA, SUSKUN DAMLALARLA TENE BULANAN HAYATLARA...