şiirin ufku parıldar kelâmımın üstünde
aşkla ışık saçar çevreye
pırıl pırıl gül çehresiyle

sevgi ve övgü aciz kalır çizdiğim portre içinde

ey sevgili; aşkından pervaneyim

nisan okşar kanadımı

hasretinle ağladığım yağmurlar iner yüreğime

gel sevgili; baharlar hasret gül nefesine,

aşkından biçare bülbül

aşkı senden öğrendi bu garip gönül

gel ve yine süzül nur cemalinle,

mazlum gülüşler sevinsin

gül sevgili; dağıt yine rayihanı zamana
ummandır sözlerin sığmaz lisana
bin günahla ağlarken gözlerim
garipler sığınağı, senin aşkınla ferahlar yüreğim

gel ey güneşim; nurun yayılırken cihana
ben ışığında bir zerreyim

ey şiirim naatım gazelim; kelamın gücü yetmez seni anlatmaya
sığmazsın yazayım desem satırlara

Ya Rasulallah büyüksün; hüdanın habibi
ümmetin nur’u Ahmed’isin

sen ki ezel ebed sultanı
dareyn müjdecimizsin
adın yazar gökkubbede
manaya eren okur onu MUHAMMED!