7
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1140
Okunma

Asfaltlara yapışan özlemlerin kursağında
Hayeller yol alır
Yudumladıkça seyrüsefer sıcaklığında
Aktıkça göğse merhem
Düş evimde şifa dağarcıkla
Tohumlanır
Kabuğunu yırtmaya çalışan toprağın evlâdiyeliği
İlk filizi güneşe uzanınca
Usulca yeşermeye büyür
Zamana dillenir
Bir bilinmezlik ki,kollarında
Sardıkça yaralanan
Sevdikçe susan
Sustukça kendi karanlığıyla beslenen,kadın kalbi
Kadın kalbi işte!
Hafif,narince bir tüy
Üfleyince uçacak
Kırılganlığın şiddetinde,gözleri mor
Kirpikleri yârda sancılı
Durdu
Durdu ve gülümsedi acıya
Kaypaklığında bir erin
Ki insan olmanın meziyetlerinden uzak
Hayatın arsızlığına karışmış
Tenden tene konar
Bu koca şehrin girdabında
Bulanık sulara karışır
Kendi çalkantısında etrafa sıçrar
Göğsü ter
Göğsü kir yuvası
Kadın kalbi,temizler yüreğini
Ellerinin çatlaklığında aşka kanar
Bûsesi kızıldır
Nefesi gül gonca verir
VE ISIRIR BİR UCUNDAN
ERİNİN SÖZ DUDAĞINI..
(01.10.12)NÜRGÜL OCAK
5.0
100% (4)