1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1187
Okunma
Yok bu uğraşın bir sonu, imkansız tarifi,
Her darbesi ağlatır beni, hem yok hafifi,
Kafilesinden yoksun yolcu gibi bu başım,
Yürürüm; ne içecek suyum var, ne aşım.
Korkudur yakamı sahiplenen ve vefadır,
Bu Dünya’da tek dostum dehşetli cefadır.
Kahır yaraşmaz bana, sabretmek yaraşır,
Yorgun ruhumu beden, bedeni rüzgar taşır;
Bir rüzgar ki, menşesi hezeyanın ortası,
Bir rüzgar ki, meçhulün olmuş vasıtası.
Deruni bu mevzu, olmalı artık sadedi,
Buna mani, kem gözlerin müthiş hasedi.
Şeytan diyor ki: Düş en fitnecisinin peşine,
İbret-i Alem diye, insaf etme biçare haline.
Ancak ben ne nefsi, ne Şeytan’ı dinlerim,
Her dem, ’sabır’ diye inim inim inlerim.
Belki yok güzel geçmişim, kepaze anılarım,
Bu yüzdendir ki nicenizden hallidir kanılarım.
Salih Duysak
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz