Pişmanlıklarımdan bellediğim bir şey var;
Derk etmeden yaşıyormuşum meğer,
Belki toydum daha,
Yahut hükmetmek zordu acıma.
Veya;
Ardı ardına takılınca çelmelere,
Yerken içim içini,
Bitkinliğim aşmışken can evimi,
Derdim dermanımdan,
Avazım amanımdan,
Irak olmuş,
Ve gönül eleminden yitmişken artık,
Berduş bir sevdanın,
Yemyeşil bir davanın,
Yılan yolcusu,
Yıkılan bekçisiydim ben,
Çok geçti, ancak öğrendim.
Acı çektiğin an başlarmış aşk,
Hep koştum, düştüm,
Dizlerim kan revan,
Aklım öyle duman,
Kalbim darmadağındı,
Bekledim, gelmedi.
Sinsi dediler aşk için,
Öyleyse böyle kurnazlık görmedim.
Gaddardır da dediler,
Ben böyle korku görmedim.
İçim titreyerek çıktım yola,
Pişmanlıklarla dönmekteyim,
İçimde bir yığın hatıra,
Ceplerimde manası yitmiş,
Yıpranmış notlar,
Öylece dökülmüş satırlara,
Üzerimde dinsin istediğim bir koku,
Ezeli sen,
Ebedi yokmuş meğer…