Yangın yerinde toz duman içinde kalmış gibiydi,
Gözleri yanıyordu, şuursuzca dolaştı durdu evin içinde
Tüm eşyalar yerinden fırlayıp üstüne geliyordu sanki
Çekip kapıyı uzaklaşmak istedi
Tutunarak indi merdivenlerden
Dizlerinin bağı çözülmüştü
Onunla konuşurken sesinin dalgalara karıştığı
Çay bahçesine gitti
En güzel düşleri orada anlatır
Umutsuzca başlayan konuşmalar
Sevinçlere dönüşürdü
Sevmek, sevdirmek lazımdı hayatı her şeye rağmen
Keşke yanımda olsaydın diye hafif sitemler eklenirdi
Özlemlerin gittikçe arttığı
Uzayan ve bir türlü gelmeyen vuslatın gölgesine
Her zaman olduğu gibi iki sade kahve istedi
Biri O’na diğeri kendine
Ağzında sigara, elindeki çakmağı arıyordu ceplerinde
Yok olmayacak böyle dedi
Kalktı, vurgun yemiş dalgıç misali
Yalpalayarak arabaya gitti
Eve ne kadar sürede ulaştığının farkında değildi
Yığılıp kaldı koltuğa
Gözleri tavana dikili
Kulakları uğulduyordu
Yanılıyorlar dedi yanılıyorlar elbette ki
Sana öldü diyorlar gülüm
Oysa bilmiyorlar ki
Alacağım son nefese kadar
Sen bende yaşayacaksın..

30.09.2012