veranda seyri gibi şimdi yaşamak
şehir mazgallarıyla küllüklerden denize haber yollamak
bir anda seyri değiştirebilirsin aslında
mesela aniden çıkıp gelebilir bir Yakuza
ya da iyi izlenmiş bir harakiri
öyle basit indirgenebiliyor ki bazen hayat
içindeki boşluğa aklını giydiremediğin vakit
alışkanlık yaktığın cigara gibi uçucu
İsrail’e sövmek gibi sıradan...


çok yaşamaklı bir yükseklik değil hayat
öyle çok zor şey değil ölmek
hiç merak etme
mutlaka bir sebep ısmarlanmıştır kesin!
bazen bir şarampol
bazen bir hemzemin geçit oluverir Azrail!



ve şimdi gökçe parıltılarla okşamak vakti göğü
zor bir pandomim aslında
dizelerde ölümsüzleştirirken seni
muhtelif yerlerde ararken benzerlerini
sekteye uğramış unutmak provalar
bağırırken su alan kayık diliyle
pasifledikçe kendini bahar!





önem, bir yaşam önceliği
aramazsın, kıvancı denenmiş bir değer olmasa
ve önemli olan ölmeden önce yetişmek
yakalamak, dokunmak, değmek
ne basit bir duaya indirgemek kolaydır
ne bas git bir uzaklık içindeki
unut gitsin basit bir aspirin tedavisidir sadece
-gitmişse-
ve sen ağrıyı bulmalısın öncelikle
ağrıyan yerini değil, ağrının yerini önce!



ne bilsin doktor içindeki derdi
sırtındaki ağırlığın, içine bırakıp kaçtığı bebeği
ya aş dokunması diyecek
ya baş dönmesi!



ne fark eder ki
ha kastı düşük bir Hint’lisin
ha yüksek perdeli bir ev sahibi
dışın hangi renk olursa, seven için
ondan dili de dini de bir bu lânetin!




olmuyor işte beceremiyorsun
harfleri götürebildiğin en uzak yer orası
ve kendini kandırmanın da bir âlete ihtiyacı yok
hani yürekten yazıyorsun ya
işte, o n s u z yazmanın da yaşamanın da tadı yok!
doğrusu bu!



aslında
bunca laf ebeliğine de gerek yok
ister kamburum var de
ister geçmiyor günler
doğrusu;

sevisi çıkmış dünyanın


hâlâ gebesin!..






ToprağınSesi