Yeni kanıyor derken;

Ağlayan hallerle güldü bu şizofrenlik

Zamanı değildi alfabenin içli sızlamalarının

Harf harf kanadı yürekteki sobelik...

Bir varmış bir yokmuş misali hayatın

Soğuk koridorlarında türkü söylerken

Çıkagelmişti bir ıslıkla çocukluk

Adım adım aşka yürürken

Sol ayağıyla söndürülen bir ıssızlık...

Büyümekten geçen bir dilencinin

Çocuklukla alakalı tek bağlantısı

Elinde tutmaya çalıştığı bozuk paraları

olabilirdi...

_Bozuk var mı?diye sordu.

Damarları belirginleşen diğer çocuk

Elindeki kağıt parayı sıkı sıkı tutarken...

Yüreğini kontrol etmeliydi

_Bozuk var mıydı?

_Bir kağıt paraya razı olabilir miydi?

Kağıt paraya razı olabilmek...

’Bir neşterin kesmesini beklemek gibi’

’Bir hastanın ölürken teneşirde donması gibi’

’Bir çığlığın öfkeye yenilip susması gibi’

Bir kağıt paraya razı olabilir miydi?

Uzattı elini kız

Bozuk paraları ile birlikte..

Umuda susayan birine hayat verircesine...

Uzandı eli çocuğun

İçine yalan sızmış damarını geriye çekerek

Yalan fanusla bir ileri bir geri itercesine...

Zaman göçtü...

dünya durdu...

gerçek uyandı

derken;

Çocuk başını önüne eğdi

’Suçlu suçunda sağır’ belliydi.

Bağırmaya takati olsa;

Eline tutuşturulan kağıt para yüreğine değerdi..

Fakat belliki O’da neşterin damarına değmesine

meyilliydi...

Sor ey kız?

Senden sakınırken suçlarını anlatılmaz mı

mutluluk yalanları?

Fanusla örtülse çığlıklarda damarlar

Suya muhtaç kanar mıydı?

İki elini ardında birleştiren çocuk

Bir kağıt para sızlatırken susmaları

Kanlı nöbetleri vardı satırların

Yürek koridorlarının ’helal edilmemiş hayat senfonisinde’

Kaçıncı hastası bir neştere vuruldu

Bir damar daha kurudu?

(...)

Şimdi sen ey okur!

Hala devam etse dersin

Yoksa sende yüreğine bir kağıt para mı istersin?

Neşterin kana buladığı

Damarların dilencileşip kuruduğu

Hikaye bitti

Aşk gitti..

Geriye sadece kökünden kesilen bir damar

ve kanlı bir para kalırken..

Farkında olmadan neşter

senide vurdu!...