21
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
1468
Okunma


Senin gidişinin ardından bana öğrettiklerini sevdim en çok
Dün gece bütün yıldızları
Eteklerimi açıp doldurdum içine
Artık sen yokken parlayamayacaklar gökyüzünde
Gündüzün maviliklerine verdim
Alın dedim saklayın şunları, gelince yine asarsınız yerine.
Ay surat astı bana kara kaşlarını çatıp
Bulutlar hırslarını
Şimşekler yollayarak üstüme gösterdiler
Yağmur ağladı sicim gibi üstüme
Korkmadım hiç birinden
Umurumda değil
Yokluğundan daha korkutucu ne olabilir ki ömrümde.
Senden sonra çok şey öğrendim ben
Gidenin aslında gitmediğini yürekten
Hep doğum sancısı gibi kalbinde şiddetle çalkalandığını
Gelince ancak doğduğunu mutluluğun avuçlara
Geç de olsa öğrendim.
Kartallar pike yaparken en can alıcı sözlerime
Dağların en zirvesinde susmayı öğrendim onlar sayesinde
Susmayı
Ve sabırla beklemeyi
Merdivenlerini tek tek çıkarken hayatın
Her taşta durup güne
Merhaba bugünde yaşıyorum şükür demeyi
Umudumu güneşin ışıklarına sermeyi öğrendim
Sen yokken.
Buse DENİZ
Şiiri güne taşımaya değer bulan ’Seçki Kurulu’na ve zaman ayırıp gönül sayfamı ziyaret eden yüreklere;
Çok teşekkür ederim.
Saygıyla...
5.0
100% (23)