Ben zaten her gün yüzlerce gemi batırırdım gurur boğazında
Senin o gemilerden olmana ne gerek vardı dedi kadın
Yalanların üstüne kırmızı kalemle çizmiştin aşkı
Beni o kaleme asmana ne gerek vardı.




Seviyorum diyen dillerin açardı her gün çiçek
Talan edip o bahçeyi çiğneyip geçtin
Madem gidecektin Yunus elinden
Eline sazı alıp çalmana
Beni geçmişine katmana ne gerek vardı.




Adam sustu
Susarak gözleriyle konuştu kadının
Sarı saçlarını eğirerek dilinin çıkrığında
Her düzelen buklede sitemleri tel tel taradı
Son tele ayağı takılıp düştü yerlere.




Kadın üşüdü birden korkuların rüzgarında
Yalnızlık aslında çok büyük bir kelimeydi
Tuttu elinden umutları yavaşça kaldırdı yerden
Yırtılan yerlerini sevecen elleriyle dikti yeniden
Erkek kadını en can alıcı yerinden öptü ta kalbinden.






Buse DENİZ