İnsan önce koşullarını aşmalı
Koşulsuzca sevginin tohumları için
Yeşermeyi öğretmeli mesela toprağa


Her şartta sevebilmenin formülünü
yırtıp atabiliriz bugün
Sevginin formüllere ihtiyacı yok çünkü


Hiç yazılmamış bir kitabı
Hiç doğmamış bir bebeği
Hiç yaşanmamış bir aşkı da sevebiliriz


Hiç yeşermeyecekmişiz gibi
yüzyıllarca kurak bekleyecek kum taneleri gibi
Yağmur bulutlarının uzaklığını mesela


Ruhuma düşmeyecek bir damla olsan bile
Yeşilini
Mavini
Grini
Renksizliğini sen olduğun için diyebilmek gibi
Sevebilmeli


İnsan önce
tebessümlerini kemiren hüzünlerine savrulmayı
Bir okyanusun ortasında yapayalnız
Karasız
Dilsiz
Akıntının yönüne güvenerek sürüklenmeyi beklemeyi
Kıyıya vuracak mektupsuz bir şişe gibi
Yine de okunma umuduyla beklemeyi sevmeyi
Sevebilmeli


Hangi boyunda parladığının bir önemi olmayan
Değerli ve güzel kılan bir mücevher gibi
Üstündeki paslanmışlığa aldırmadan, değerli


Ucu kırılmış bir kalemin emeğini
Kömürün tadını
Cevherin gizliliğini
Madenin karanlığını da


Art niyetsizce
Mesela her gün yarın yokmuş gibi
O son günü ömür boyu severek bitirebilmeli
Bitirmemeyi severek



İnsan sevmeden önce






...

.