MEHMET ALİ AKÇINAR


Bin dokuz yüz elli dünyaya geldim
Bahtım kara çıktı şaşar giderim
Hayrı da şerri de ben haktan bildim
Susuz kazanlarda pişer giderim.

Yeni girmiş idim on bir yaşıma
Elde bade üç pir çıktı karşıma
İçtim onu neler geldi başıma
Coşkun seller oldum taşar giderim.

İlimiz Afyon’dur Emirdağ lıyım
Ülkeme sevdalı yare bağlıyım
Şaraat uşağı ahmet oğluyum
Sinemi elimle eşer giderim.

Piribeyli derler bizim yurdumuz
Sahip siz kalmışım yokmuş ardımız
Gün geçtikçe yeğin oldu derdimiz
İz olmayan yola düşer giderim.

Beş kardeşim vardı benimle olan
Kimi akrep çıktı kimisi yılan
Hısım akraba mı hepisi yalan
Uzak durmak için koşar giderim.

Gurbet de başıma yağıyor karlar
Sılayı terk eden hiç onmaz derler
Tütüyor burnuma doğduğum yerler
Aşılmaz dağları aşar giderim.

Gölgesi yok yaprak vermez dalımız
Şu zalim gurbet de yaman halımız
Korkarım sılaya gitmez ölümüz
Sinemde yarayı deşer giderim.

Deli gönlüm her an sılayı özler
Serde hasretlik var yürekte közler
İki oğul bir kız, yolumu gözler
Canlı bir ölüyüm yaşar giderim.

MEHMET ALİM sabır eyle gün doğar
Biter hasretliğin vusulet yağar
Yaralı aslanı çakallar boğar
Bu kara yazgıma şaşar giderim.

M.ALİ AKÇINAR