nerden baksam
bana döner o ilk adımı yangın
bedenleri eğik insanlardan yanayımdır
yüzleri üzüntüye örtü
yüzleri kemik parçaları
yüzleri yüz

nerden baksam
son tutunuşuna değer yaprağın
son nemine itilir bulut
...son demine kaynar ocak

böyle uzak
böyle gölgeli ben
saçlarından tanırım seni
nerden baksan

bir fakir tükürüğü gibi kalırım
ıslanan izmarit

kanatlarını bağlarda yürür kuşlar
bir esaret doğar
başını eğen
küsen askerlerin içinden
nerden baksan

..
çizdiğim ayakkabıları giyiyorsun nicedir
bir şarkı söylüyorsun sabahleyin
yüzümün ellerime düşüşü
gözlerinde can buluyor

bakıyorsun
çantama bahçene değmiş
arılardan kelebeklerden
bir azınlığı yüklemişim

sonra
dilime kırgın kelimeler
içime dökülmüş
yüzünle güzel kahverengilerden

bir işaret damlamış bir de
teninle açarken güne
akşam sefası
vicdanına uzanan
bir hilal şeklinde

beni halden hale düşüren hale,

yaşayacaklarından
biraz da bana ayırır mısın?,


beni dilesen öyle elleri yorgun..
umuduna bin ihtimal düşse benden..


kendine bir ben çizsen öyle
kendime bir sen bırakır mısın. ?